daar lag de stam, de gevallen beuk
daar was het klauteren en beklimmen
welk een dartele tinteling wekte
deze dode mammoet in
mijn ongeschoeide voeten!
het sprietlopen, dat enkel kan geschieden
met kalme overtuiging
schoot uit mij tevoorschijn, mijn handen ontspanden
ongemerkt vielen m’n oude krukken
en het herfstbos deelde mijn verademing
wanneer ik lichtvoetig langs de schuine stam
aldoor hoger klom, waarmee ik het tijdperk
van schoorvoetend verplaatsen verliet
hoog, tot in de kruin, liep ik spriet –
tot waar de takken veren of breken
uit: Danser, © 2009
.jpg)
De eerste stap is een daalder waard. Goed hoor! Maar laat die schouders een beetje hangen he ;-)
BeantwoordenVerwijderen:-)
BeantwoordenVerwijderenNog steeds werk in uitvoering, maar het begint er op te lijken...(deze reacties van cappu betreffen het vorige bericht, waar ik in mijn ijver overheen gegaan ben ;)
BeantwoordenVerwijderenJa, Goed Man!
BeantwoordenVerwijderenNog ff en je mag het mij gaan uitleggen.
Thumbs Up!