mijn handen zijn te klein
om te begrijpen en bevatten –
ze blijken gemaakt
om door te geven
uit: Danser © 2009
Klein mospaardje
het paardje staat
bestaat
is aan het staan
tussen de bomen
roerloos
z’n manen hangen
z’n neus is dampig
ogen glimmen
alles is rond
en staande
stevig op hoeven
op de grond
het staat
als een paardje
in zichzelf
de manen golven
de topjes althans
de touwige topjes
de rest staat, stevig
warm en dampig
uit: Danser © 2009
bestaat
is aan het staan
tussen de bomen
roerloos
z’n manen hangen
z’n neus is dampig
ogen glimmen
alles is rond
en staande
stevig op hoeven
op de grond
het staat
als een paardje
in zichzelf
de manen golven
de topjes althans
de touwige topjes
de rest staat, stevig
warm en dampig
uit: Danser © 2009
Grensgebied
de hoeven hebben de stenen
straat verlaten
geen echo tegen de huizen meer
dof ploffen ze in de aarde
we dringen de stilte binnen
voor de laatste geluiden
is alle ruimte
als ik de teugels in houd
hoor ik – zijn bries
mijn zucht
© 2010
straat verlaten
geen echo tegen de huizen meer
dof ploffen ze in de aarde
we dringen de stilte binnen
voor de laatste geluiden
is alle ruimte
als ik de teugels in houd
hoor ik – zijn bries
mijn zucht
© 2010
Soulange
zonder beschrijving
lijkt er niets te zijn
begin ik met haar vingers
dan beperk ik
wat jij al zag
en doe ik haar tekort
zelfs een nagel zou
buiten de boot
kunnen vallen
als hij iets te lang
te scherp
te gekleurd
zou klinken
liever laat ik het
bij wat je al wist:
dat ze mooi is
en van niemand
© 2010
lijkt er niets te zijn
begin ik met haar vingers
dan beperk ik
wat jij al zag
en doe ik haar tekort
zelfs een nagel zou
buiten de boot
kunnen vallen
als hij iets te lang
te scherp
te gekleurd
zou klinken
liever laat ik het
bij wat je al wist:
dat ze mooi is
en van niemand
© 2010
z.t.
je gezicht ligt vochtig
in mijn nek
je schouders
schokken niet
innig kruip jij
in een niet aflatende omhelzing
als een bufo bufo
om mijn warme lijf
zacht zijn we samen
te lang omklem je
mijn armen, rug – het verraad
een naderend afscheid
© 2010
in mijn nek
je schouders
schokken niet
innig kruip jij
in een niet aflatende omhelzing
als een bufo bufo
om mijn warme lijf
zacht zijn we samen
te lang omklem je
mijn armen, rug – het verraad
een naderend afscheid
© 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)