Mijn aard

voeten op een vel
ik stroom leeg via de zolen
alvorens mij vol te zuigen

te zwaar geworden
ontvalt mij dit overschot
het drukt zich op papier
bedachte woorden
die overbodig bleken

de ruimte vult zich nu
met het onuitspreekbare
(ik steek er geen vinger naar uit)

weerloos opbloeiend
uit deze chaos, een orde
die ik niet kan bevatten,
ben ik ontstaan –
dorstig als mos


© 2009