Over mijn schouder

Verhuisd

takken van voormalige leilindes

raken de vochtige grond

de brandgangen zijn dichtgegroeid

wat beklijft zijn de slakken

raven dralen, ver voorbij de coniferen

waar de bosrand een groene kraag draagt

ongeveer ter hoogte van een koe

op haar tenen

een massief voetstuk zakt iedere dag

dieper weg - de geluiden krijgen

nog steeds alle ruimte - meer nog

ze worden gehoord noch verstoord

(merel in de nacht bewaakt de magie)

jij was hier kind aan huis

de sporen die je achterliet

raken snel overwoekerd

het nieuwe adres is

te vinden op een oud duin

met uitzicht op zee

Voornemens

'de wens past nooit

als een mal

om de vervulling'

zijn gedachtegangen blijven te smal

hoog in het duin

leunt een man tegen de

ingekerfde boodschappen

hij is aan het bekomen van zichzelf

neemt zich voor het vervuilde

wijwater af te spoelen

in de nabije Uitgestrektheid

moet hij zich vooraf zuiveren?

of vloeit alles zuiver samen

als hij zich heeft uitgeschonken?

het bankje blijft hem neertrekken

hij staat op

Vreemdeling

hij schaaft, wond voor wond

de ijslaag boven zich af

hij draagt de watermassa

boven zich als de dreiging

nadat de lading verschoof

de onvoorspelbaarheid won

het laatste laagje na

wrijving oploste en droog

iets knapte - een draad

leidde naar omlaag

doopte in vuur en verf

doorschemerend de lach

op dat moment

vindt hij mij

in een hevig heden

terug

tastbare bewijzen
getallen
alles kortom in kaart gebracht

een rij hijgende feiten
van een verwarrende stelligheid
gaat mij te lijf

bedreigt keurig
mijn plantaardig voortbestaan
in dienst van het gedeelde leven

mijn geduld verlaat mij nooit
ik wacht, mijn bouwstenen zwerven rond
tot iemand terugkomt op dit streven

© 2014

Oogst

in zijn jongensjaren

diende hij te aanvaarden

om zich te vrijwaren

droevig droop hij dan af

bedeesd begroette hij een

vaag verleidelijk familielid

je bekwamen in het bewegen

zonder sporen achter te laten

duister droeg hij zichzelf op

aan een volgeschreven dagboek

zij zaten klaar om hem te negeren

of met pek en veren, priemvingers

niet zonder grote gevolgen

we dansen ons beurs en blauw

op algoritmes, door hem ontworpen

werpen, zonder samenhang, steekwoorden

onszelf verliezend in verslavingen

dansen, op afroep, naar pijpen

om op gezette tijden

de illusie te koesteren

los te mogen lopen

Verbonden

mijn kind, ook ik ben geboren

uit het reizen, het luisteren
naar het wuivende koren,
uit het stromen van de rivier

hier vertel ik je de verhalen
leer je leven van de lucht
leer je de vruchten, het licht
en het uitzicht te delen –

want zo vond ook ik mijn thuis
op een dag kom je aan
en begin je de bomen, vogels,
de mensen te verstaan